 |
||
|
|
                     
|
|
Verantwoording en betrouwbaarheid Informatie uit bronnen van andere onderzoekers en uit literatuur is zo mogelijk geverifieerd met ‘’harde’’ bronnen zoals geboorteregisters, trouwakten, overlijdensregisters, belastingkohiers, rechterlijke en notariële archieven. Voor de, niet geverifieerde, informatie is ‘’gevaren’’ op de betrouwbaarheid van de auteurs. Deze wordt in principe niet in twijfel getrokken, hoewel bepaalde informatie van verschillende auteurs wel eens niet met elkaar in overeenstemming is. Een oorzaak van onbetrouwbaarheid is het koppelen van informatie aan de verkeerde persoon. In voeger tijden waren er de nodige personen met dezelfde namen (bijvoorbeeld Claas Corneliszoon, met of zonder achternaam), zij leefden in dezelfde periode en achternamen van ouders waren vaak onbekend. Dan kan een bepaalde gebeurtenis of activiteit, bijvoorbeeld een testament op laten maken of het kopen van een huis, vaak niet eenduidig gekoppeld worden aan de juiste persoon. Sommige zaken zijn domweg niet meer te achterhalen, met name de zaken welke niet op een of andere manier vastgelegd zijn. ‘’Ambtelijke’’ registraties, bijvoorbeeld bij een huwelijke, waren een verplichting. Notariële akten waren vaak een noodzaak. Maar privé zaken en aangelegenheden in brieven, dagboeken en dergelijke zijn helaas niet voorhanden. Een voorbeeld is het huwelijk van een boerendochter uit ons voorgeslacht met een zoon van een aanzienlijke familie uit de stad, hij was zee-officier. Hoe hebben ze elkaar leren kennen ? Er zijn hiervan geen liefdesbrieven en dan is het alleen in te vullen door je fantasie de vrije loop te laten. Viel ze op zijn uniform tijdens de jaarlijkse kermis ? Was zij dienstbode bij zijn ouders ? Bezorgde zij groente in de keuken van zijn ouderlijk huis ? Zaten zij samen in de trekschuit ? In deze publicatie heb ik daarom diverse malen de ‘’fantasie-techniek’’ toegepast / toe moeten passen. Een andere bron van onbetrouwbaarheid is de kwestie ‘’is de vader van de geboorteregistratie ook de biologische vader ? ’’. Of is het kind misschien geadopteerd en heeft het de naam van de adoptievader gekregen ? Of denkt de ''administratieve'' vader dat hij de biologische vader is, maar de moeder heeft ''een scheve schaats gereden". In een artikel wordt gesteld, dat er een kans is van 5 tot 10 procent, dat de biologische vader niet de officiële vader is. Bij een gemiddelde leeftijd van 25 jaar van de vader zou dat betekenen, dat de kans dat de voorvader de echte vader is rond 1825 op circa 75 procent liggen en rond 1650 op circa 50 procent. Terug naar Stamboomalgemeen. Terug naar Achtergrondinformatie.
Naar boven
|