Postiljon / postrijder
[1] Voor het verzenden van post bracht
men de post naar een postkantoor in de stad of het dorp. In tegenstelling tot
vandaag de dag, betaalde niet de afzender de porto-kosten, maar de ontvanger. De
post werd vervolgens vervoerd door zogeheten Postiljons te paard. Zij reden
zowel dag als nacht via vaste routes van stad naar stad en van pleisterplaats
naar pleisterplaats. Op een pleisterplaats gaven de Postiljons de post aan
elkaar door en konden ze tevens van paard wisselen.


Grotere partijen post (en reizigers)
werden met de postkoets vervoerd. Deze reed een route tussen de verschillende
pleisterplaatsen [2] waar paarden, reizigers en koetsier konden rusten en eten.
Ook werd er
zonodig van koetsier en paarden gewisseld en ging de postwagen verder met een
''verse bemanning''.
Eventuele lading werd gewisseld
met andere postkoetsen of postiljons te paard. Wanneer een postiljon een
pleisterplaats of een stad naderde, blies hij op een hoorn zodat bewoners (en de
volgende koetsier) wisten dat hij eraan kwam.

Bron : DBNL dit is een dienst van de Koninklijke Bibliotheek (Den Haag) in
samenwerking met o.a. de Nederlandse Taalunie en de Vlaamse Erfgoedbibliotheek.

Per diligence naar huis met Kerstmis,
prent door Anton Pieck.

Op de zijkant van de koets staat "'Rookt Miss Blanchecigarettes''
- De postiljon in ''het Achterom'' achter het postkantoor in
Dordrecht. Deze koets werd gebruikt voor postvervoer van het
postkantoor naar het station. De foto werd gemaakt omdat de
postiljon door een auto zou worden vervangen in 1929.
- Bron :
beeldbank.regionaalarchiefdordrecht.nl
Meer over
postiljons >>>>>
http://www.muscom.nl/collecties/bodenenpostmeesters.php
Terug naar Jan van Stal
|